Ignacy Domeyko
Ignacy Domeyko (1802–1889) – geolog, mineralog, inżynier górnictwa w Chile.
Urodził się w Niedźwiadce Wielkiej na Grodzieńszczyźnie. Do szkoły pijarów uczęszczał w Szczuczynie, a następnie w latach 1816–1822 studiował na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Uniwersytetu Wileńskiego. Ukończył studia egzaminem magisterskim z matematyki.
Uczestniczył w podziemnej działalności patriotycznej, w 1819 r. został przyjęty do Towarzystwa Filomatów, za udział w którym został skazany przez władze carskie na dozór policyjny i zakaz wyjazdu poza granice powiatu. Po wkroczeniu wojsk powstańczych na Litwę w 1831 r. służył w korpusie gen. Dezyderego Chłapowskiego. Po nieudanej kampanii, wraz z resztkami korpusu, wycofał się do Prus Wschodnich. Po krótkim pobycie w Dreźnie wyjechał w 1832 r. wraz z Adamem Mickiewiczem do Francji. Znalazłszy się ostatecznie w Paryżu, uczęszczał na wykłady w Sorbonie i Collège de France. Podjął studia w Ècole des Mines, gdzie ukończył studia górnicze w 1837 r. i podjął pracę w Alzacji. Stamtąd wyjechał w 1838 r. do Chile, by objąć funkcję wykładowcy chemii i mineralogii w położonym na północy kraju w mieście Coquimbo.
Z Chile związał się już na resztę życia, prowadząc prace badawcze, wykładając i publikując. Po kilku latach pracy w Coquimbo, zamieszkał w 1846 r. w Santiago de Chile. Uczestniczył w reformie uniwersytetu, na którym pracował jako profesor chemii, fizyki i mineralogii. Napisał kilka podręczników, opisując w nich bogactwo mineralogiczne Chile, zgromadził też na uniwersytecie kolekcję minerałów. Zajmował się również wulkanologią i obserwacjami meteorologicznymi. Stał się organizatorem nauki chilijskiej, przekształcił Uniwersytet Chilijski w Santiago na kształt Uniwersytetu Wileńskiego. Nieprzerwanie przez 16 lat pełnił funkcję rektora zreformowanej uczelni.
Przez cały czas pobytu w Chile interesował się spawami polskimi, wspomagał rodaków przybywających tutaj. W 1884 r. odwiedził kraj rodzinny. W roku 1887 odebrał doctorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego i dalej podróżował po Europie, by w 1888 r. powrócić do Chile. Zmarł w Santiago w 1889 r. i tam został pochowany na koszt państwa.
Jego postać i dokonania zostały upamiętnione w Chile, gdzie m.in. jedno z pasm górskich nosi nazwę Cordillera de Domeyko, a jedna z miejscowości nazwę Domeyko. Szereg minerałów zostało nazwanych jego nazwiskiem. W Polsce i Mińsku na Białorusi są ulice jego imienia. Astronomowie nadali nazwę Domeyko jednej z planetoid.
