Formularz wyszukiwania
× Zamknij wyszukiwarkę. Uwaga: spowoduje zamknięcie bez przeładowania strony

Henryk Hektor Siemiradzki | Instytut POLONIKA Polonika

Przejdź do treści
Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA – strona główna
BADAMY - CHRONIMY - POPULARYZUJEMY polskie dziedzictwo kulturowe za granicą

Nawigacja

  • Sobiescy
  • O nas
  • Polonik tygodnia
  • Co nowego
  • Baza poloników
Rozwiń menu główne

Ustawienia

Włącz wysoki kontrast Włącz podstawową wersję kolorystyczną pl Change language to PL en Change language to EN
Zamknij menu
  • Strona główna
  • Sobiescy
  • Co robimy
  • Polonik tygodnia
  • Baza poloników
  • Co nowego
  • Wydawnictwa
  • Edukacja
  • Multimedia
  • O nas
  • BIP
  • Kontakt
  • Polityka prywatności
  • Patronat i współpraca
  • Press room

Media społecznościowe

  • Kanał na facebook
  • Kanał na instagram
  • Kanał na twitter
  • Kanał na youtube
  • Kanał na Google Arts and Culture
  • Kanał na linkedin
© 2025 Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA

ABC dziedzictwa / Indeks osób / Henryk Hektor Siemiradzki

Powrót do: Indeks osób

Henryk Hektor Siemiradzki

Henryk Hektor Siemiradzki (1843-1902) – malarz. Urodził się na przedmieściu Charkowa w rodzinie wywodzącej się z Jaroszyc w Nowogródzkiem, w której panowała polska domowa atmosfera, ale jednocześnie lojalnej wobec władz zaborczych.

Od najmłodszych lat wykazywał zamiłowanie i talent do malarstwa, którego naukę rozpoczął w 1864 r. w Petersburgu, początkowo jako wolny słuchacz, a następnie od 1866 r. już pełnoprawny student. Był jedynym Polakiem, który w latach popowstaniowych studiował na tej uczelni. Studia były jednym pasmem sukcesów, wygrywał wszystkie możliwe konkursy. Gdy kończył w 1870 r. studia, uzyskał 6-letnie stypendium zagraniczne. Już wtedy był sławny.

Następnie wyjechał z Petersburga, podróżował, by w 1872 r. osiąść na stałe w Rzymie. Rok 1879 stanowił apogeum sławy Siemiradzkiego. W 1880 r. został członkiem Akademii św. Łukasza w Rzymie, był też członkiem akademii w Paryżu, Berlinie, Turynie i Sztokholmie.

Henryk Siemiradzki w 1884 r. zakupił w Strzałkowie folwark, w którym spędzał wakacje z rodziną. W pobliżu mieszkała siostra malarza, z którą łączyły go bliskie relacje.
Mieszkańcy Strzałkowa do dziś snują opowieści o malarzu i podkreślają, że Siemiradzki często odpoczywał pod kilkusetletnią lipą nieopodal dworku. Jest ona najstarszym drzewem w parku. Szacuje się, że obecnie ma około 400 lat.

Artysta w 1901 r. zachorował na raka gardła. Zmarł 23 sierpnia 1902 r. w Strzałkowie. W tamtejszym kościele umieszczono po śmierci artysty tablicę epitafialną. Pogrzeb odbył się na Powązkach. W 1905 r. trumnę przewieziono do Krakowa i złożono w grobach zasłużonych na Skałce.

Twórczość (wybór): Diogenes rozbijający swą czarkę (1868), Zburzenie Sadomy i Gomory (1869), Aleksander Macedoński i jego lekarz Filip (1870), Chrystus i Jawnogrzesznica (1873), Pochodnie Nerona (inaczej: Świeczniki chrześcijaństwa) (1873), Wazon czy kobieta (1878), Jaskinia piratów (1880), Fryne (1887).

 

Opracowanie na podstawie Internetowego Polskiego Słownika Biograficznego

 

Źródła:

http://ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/henryk-hektor-siemiradzki

Udostępnij
Henryk Hektor Siemiradzki | Instytut POLONIKA

Menu dodatkowe

  • BIP
  • Kontakt
  • Press room
  • Patronat i współpraca
  • Deklaracja dostępności
  • Dotacje MKiDN
organizator:
organizator:
© 2025

Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA

Realizacja:

Rytm.Digital

Media społecznościowe

  • Kanał na facebook
  • Kanał na instagram
  • Kanał na twitter
  • Kanał na youtube
  • Kanał na Google Arts and Culture
  • Kanał na linkedin
Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na wykorzystywanie plików cookies. Dowiedz się więcej. OK, rozumiem