Lwów, Zakład Narodowy im. Ossolińskich
W roku 1817 powołany został przez Józefa Maksymiliana hrabiego Ossolińskiego (1748‒ 1826) Zakład Narodowy im.Ossolińskich we Lwowie. Instytucja miała gromadzić rękopisy, muzealia, rękopisy, a także prowadzić działalność naukową i wydawniczą oraz wspierać młodych uczonych. W roku 1823 przyłączono do niej Muzeum książąt Lubomirskich.
Stale rozwijane zbiory, mądre zarządzanie kolejnych dyrektorów oraz skupienie wokół „Ossolineum” szerokiego kręgu polskiej inteligencji sprawiło, że zamysł fundatora został spełniony. Powstał jeden z najważniejszych ośrodków kultury i nauki polskiej.
Po II wojnie światowej kiedy zmieniły się granice Polski i Lwów znalazł się na terenie Socjalistycznej Republiki Ukrain, Część zbiorów Ossolineum po wojnie trafiło do Wrocławia. Systematycznie powiększano jego zasoby, ale dopiero po roku 1990 możliwe było rozwinięcie znaczącej działalności.
Ostateczna restytucja Fundacji - Zakładu Narodowego im. Ossolińskich nastąpiła 5 stycznia 1995 roku.
Niezwykle ważnym projektem realizowanym przez wrocławskie Ossolineum we współpracy ze stroną ukraińską jest porządkowanie, opracowywanie oraz udostępnianie cennych zbiorow przechowywanych we Wrocławiu i Lwowie. W 2006 roku powołane zostało stanowisko Pełnomocnika ZNiO we Wrocławiu w Lwowskiej Narodowej Naukowej Bibliotece im. W. Stefanyka. Zadaniem Pełnomocnika jest ułatwienie współpracy między obiema instytucjami oraz pomoc pracownikom Ossolineum w dostępie do zbiorów – od 2003 r. Ossolineum ma bowiem możliwość pełnego dostępu do polskich kolekcji przechowywanych w Bibliotece im. W. Stefanyka, z możliwością ich kopiowania i opracowywania.